Pojęcia użyte w niniejszym Porozumieniu Administracyjnym mają takie samo znaczenie jak w Umowie.

1. Instytucjami łącznikowymi, o których mowa w artykule 19 punkt 2 Umowy, są:
(1) w Rzeczypospolitej Polskiej:
1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Centrala w Warszawie - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników,
2) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, Centrala w Warszawie - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczenia społecznego rolników,
3) Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej - w zakresie zasiłków dla bezrobotnych;
(2) w Republice Białorusi:
1) Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej - w zakresie obowiązkowego państwowego ubezpieczenia społecznego,
2) Ministerstwo Finansów - w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
3) Ministerstwo Zdrowia - w zakresie badań lekarskich.
2. Instytucje łącznikowe, wymienione w ustępie 1 niniejszego artykułu, uzgadniają wspólne procedury i dwujęzyczne formularze niezbędne do stosowania Umowy i niniejszego Porozumienia Administracyjnego.
3. Władza właściwa każdej z Umawiających się Stron może wyznaczyć inne instytucje łącznikowe niż te, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu. W takim przypadku niezbędne jest niezwłoczne powiadomienie władzy właściwej drugiej Umawiającej się Strony.

Instytucjami właściwymi, o których mowa w artykule 19 punkt 2 Umowy, są:
(1) w Rzeczypospolitej Polskiej:
1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników,
2) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczenia społecznego rolników,
3) Wojewódzkie Urzędy Pracy - w zakresie zasiłków dla bezrobotnych;
(2) w Republice Białorusi:
1) organy do spraw pracy, zatrudnienia i opieki społecznej - w zakresie przyznania i wypłaty emerytur pracowniczych oraz zasiłków dla bezrobotnych,
2) Fundusz Opieki Społecznej Ludności Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej i jego organy terytorialne - w zakresie obowiązkowego państwowego ubezpieczenia społecznego, finansowania wypłaty emerytur pracowniczych oraz wypłaty emerytur poza granice Republiki Białorusi,
3) Białoruskie Republikańskie Unitarne Przedsiębiorstwo Ubezpieczeniowe "Biełgostrach" (zwane dalej Biełgostrach) - w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
4) medyczno-rehabilitacyjne komisje ekspertów - w zakresie badań lekarskich.

1. Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron jest stosowane zgodnie z postanowieniami części II Umowy, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, określona w ustępie 2 niniejszego artykułu, na wniosek pracodawcy lub osoby prowadzącej działalność na własny rachunek, wydaje zaświadczenie potwierdzające, że pracownik lub osoba prowadząca działalność na własny rachunek podlega temu ustawodawstwu, ze wskazaniem okresu ważności takiego zaświadczenia. Zaświadczenie to jest podstawą do niestosowania do pracownika lub osoby prowadzącej działalność na własny rachunek ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, jest wydawane:
(1) w Rzeczypospolitej Polskiej, przez:
1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników,
2) Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczenia społecznego rolników;
(2) w Republice Białorusi, przez:
1) Fundusz Opieki Społecznej Ludności Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej - w zakresie obowiązkowego państwowego ubezpieczenia społecznego,
2) Biełgostrach - w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, otrzymuje pracownik lub osoba prowadząca działalność na własny rachunek, jak również pracodawca i instytucja łącznikowa lub instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony.
4. Wniosek o zgodę, o której mowa w artykule 7 ustęp 1 Umowy, powinien być złożony przez pracodawcę do instytucji łącznikowej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlega pracownik, przed upływem pierwotnego okresu delegowania. W przypadku otrzymania takiego wniosku po dacie utraty ważności zaświadczenia instytucja łącznikowa Umawiającej się Strony, która otrzymała wniosek, sprawdza przyczyny opóźnienia złożenia wniosku i w przypadku stwierdzenia, że opóźnienie jest uzasadnione, przesyła wniosek instytucji łącznikowej drugiej Umawiającej się Strony w celu uzyskania zgody.
5. Do stosowania artykułu 8 Umowy wyznacza się:
(1) w Rzeczypospolitej Polskiej - Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Centrala w Warszawie;
(2) w Republice Białorusi:
1) Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej - w zakresie obowiązkowego państwowego ubezpieczenia społecznego,
2) Ministerstwo Finansów - w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

1. W celu stosowania artykułu 9 Umowy wnioskodawca przedkłada instytucji właściwej Umawiającej się Strony, gdzie ubiega się o zasiłek dla bezrobotnych, zaświadczenie, na uzgodnionym formularzu, potwierdzające okresy ubezpieczenia przebyte na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
2. W przypadku nieprzedłożenia przez wnioskodawcę zaświadczenia, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, instytucja właściwa Umawiającej się Strony, gdzie wnioskodawca ubiega się o zasiłek dla bezrobotnych, występuje o wydanie tego zaświadczenia do instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony, dołączając dokumenty niezbędne do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.
3. W zaświadczeniu, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, potwierdza się również okresy pobierania zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.

1. Instytucja właściwa Umawiającej się Strony, która otrzymała wniosek o świadczenia przysługujące zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, przesyła, na odpowiednim formularzu, wniosek do instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony, wraz ze wszystkimi dostępnymi dokumentami i informacjami, które są niezbędne instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony do ustalenia uprawnień wnioskodawcy do świadczenia.
2. Instytucje właściwe Umawiających się Stron, z wykorzystaniem odpowiednich formularzy, potwierdzają okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie ze stosowanym ustawodawstwem, wymieniają się bezzwłocznie dostępnymi dokumentami i informacjami wymaganymi do ustalenia uprawnień do świadczeń oraz informują się wzajemnie o okolicznościach mających wpływ na prawo, wysokość lub wypłatę świadczeń.
3. Instytucja właściwa każdej z Umawiających się Stron przekazuje, na własny koszt, instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony, na jej wniosek, wszelkie informacje i posiadaną dokumentację lekarską odnoszącą się do inwalidztwa (niezdolności do pracy) wnioskodawcy lub świadczeniobiorcy.
4. Instytucja właściwa Umawiającej się Strony, do której złożono wniosek o świadczenia, weryfikuje informacje dotyczące wnioskodawcy i członków jego rodziny. Rodzaje informacji, które są weryfikowane, uzgadniają instytucje łącznikowe obu Umawiających się Stron.